మోమును తాకెను ముత్యపు చినుకులు ...
తొలకరిలో తీపి సందేశాల తొలి సంతకాలు ...
మనసు చేసెను ఆనందతాండవాలు...
జవరాలితో జత కడుతున్న జతగాళ్ళు ...
కవ్విస్తున్న చిరు గాలులు...
కౌగిలి లో కైదు కమ్మని సంకేతాలు ...

మారుతున్న ఋతువులు ...కలిగిస్తున్నాయి కొత్త కాంక్షలు ...

ఒక్కో క్షణం నీ తలపు నాలో ఏదో తెలియని పులకింత కలిగిస్తుంది ....
నాలో నాకే తెలియని సంఘర్షణ నను నిద్రపోనీకుంది...
ఒక్కో నిమిషం చాలా దగరగా అనిపిస్తావు ...
మరు క్షణం తెలియని దూరాన్ని కలిగిస్తావు ...
నువ్వే నా ప్రపంచం అంటాను ...
నేను ఈ ప్రపంచం లో ఒక్కడిని అంటావు ...
సమాంతర రేఖ వై సతమత పెడుతున్నావ్ ...
నీ సమాదానం ఏది అయినా స్వికరించడానికి సిద్దం గా ఉన్నా ....

సర్వం నీవని తలచాను ...
నీ ముందే బహుమతి గా నిలిచాను ...
ప్రేమ తో పరితపించి పిలిచాను ...
తన్మయత్వం తో తేలిపోయాను ...
పులకింత తో పరవశించిపోయాను ...
ఆనంద డోలికల్లో ఊయలలూగాను....
...............ఇప్పుడు పరాయి దానిగా మిగలలేను...

ప్రేమంటే తెలియదంటావ్...
........ప్రేమించానని అంటావ్ ...
మనసు లేదంటావ్ ...
........మనసు లో స్థానం వేరోక్కరికి ఇవ్వనంటావ్
కట్టుబాట్లు లేవంటావ్...
..........కట్టుబడి ఉంటావ్
ఇష్టం లేదంటావ్ ....
...........అసూయపడుతుంటావ్
ఇలానే దూరంచేస్తుంటావ్ ...

ఆకాశాన్ని కాగితం గా చేసుకున్నా...
హరివిల్లు ని కుంచ గా తెచ్చుకున్నా ...
చుక్కల్ని జోడించి చిత్రం గా మలచుకున్నా...
మురిసిపోతూ నీ ముఖ చిత్రం చూస్తున్నా...
కళ్లు తెరిచి కలకంటున్నా ...

మరమనిషినై జన్మిస్తా మరు జన్మలో ...
మనసుని నీకు అర్పించి ..మనసు లేని మనిషి గా జన్మించలేక ...
ఈ జన్మకి ఇక నీ ఆరాధన లో అంకితమౌతా...
చివరి క్షణం వరకు చిరునవుల్ని కోరుకుంటా ...
ఆత్మ గా మారినా అనుక్షణం నీ ఆనందానికై తపిస్తా ...

ఏమీ తెలియదు ..
నాకు ఏమి కావాలో తెలియదు ...
ఏమి చెప్పాలో తెలియదు ...
నా ఇష్టం తెలియదు ...
నా ద్వేషం తెలియదు ...
నా ఆనందం తెలియదు ...
నా ఆక్రందన తెలియదు ...
నువ్వు నా జీవితం లోకి రాక ముందు ...
..........ఏమీ తెలియదు ....

అర్ధం కావు ఈ మూగబాసలు ..
మనసుని కలచివేస్తున్న ఊసులు ...
తెలియచేయడం రాక..తెలుసుకోలేక ...
దూరమౌతున్న ప్రతి క్షణం ..గుండెకి అయోమయం ...
ఏమి జరుగుతుందో అర్ధం కాదు ...
ఏమి జరిగిందో గుర్తుకు రాదు ...
ఇకపై ఏమైనా అంతుపట్టదు...
ఎప్పటికీఅర్ధం కావు ఈ మూగబాసలు ....

ఎవరికి ఎవరు ఈ లోకం లో ...
కన్నవారికి కంటిపాపల్లా పెంచిన తమ బిడ్డలు సొంతమా ..?
బంధువులతో బంధాలు శాశ్వతమా ..?
ప్రేమికులకు ప్రేమ సొంతమా ..?
మనకు మనమైనా సొంతమా ..?
ఎవరికి ఎవరు సొంతం కానీ ఈ లోకం లో ...
ఎందుకు ఏమి కానివారికోసం ఈ ప్రయాస ..?
మనకోసం మనం ఏర్పరుచుకున్న ఈ ఐహిక బంధాలకు కట్టుబడి
......మోసపోతున్నామా..???
......మోసంచేస్తున్నామా ..???
నాకు మిగిలింది అంతు పట్టని ప్రశ్న గా ...
మీకు దొరికిందా సమాదానమేదైనా ...???????

మాసమైన కాలేదు కలిసి .. మనసు నిలువనంటుంది..
పరిచయమైన పెరగలేదు ..ప్రేమగా మారిపోమంటుంది.. జంటకాకపోయినా ..జతవిడువనంటోంది..
యదలో ఎన్నో ఆశలతో ..ఎదురుగా నిలుచుంది
వెనుతిరిగిన నీ నీడతో విన్నవించుకుంటానంది ..

మనుష్యులంతా మట్టిబొమ్మలు ..
యాంత్రిక జీవనం లో యంత్రాలను మించిన పని మంతులు ..
మమతాను రాగాలను ఫిక్స్డ్ డిపోసిట్ గా తమ వారసులకు అందించువారు ..
సమాజం కట్టుబాట్లు తెలిసినవారు ..
ఎదుటివారు తమకేప్పుడు అపరిచితులే ..
వీరికి సాటి మరెవరు లేరు ..రాలేరు ..
అందుకే ఉపెక్షించలేని ఓ మనసు కనుమరుగు అవుతూ
పలికింది తన మనోభావాలను

ఆలోచనలో ఆచరనై ..
తలచినపుడు నీ తలపునై ..
చిలిపితనం లో నీ చెలిమినై..
సాయం వేళలో నీ సంద్యనై ..
నీ దరి చేరితి మిత్రమా ..
మౌనాన్ని చేదించు ..మాట జోడించు ..
నీ పలుకుకై నిరీక్షిస్తూ ఎదుటనున్నా ..

కనుపాపపై కనురెప్పలా..
పెదవుల పై చిరునవ్వులా ..
వెన్నంటే నా నీడలా..
నీ స్నేహమే కావాలిలా..
జన్మ జన్మల కనుకలా ..

నుదుటను దిద్దిన సిందూరం లో చూస్తున్న..
పాదాలను అలంకరించిన అందాలలో వింటున్నా..
కలసి ఉన్న ప్రతి క్షణాన్ని కలవరిస్తున్నా..
మళ్లీ..మళ్లీ ..రావని తెలిసి మనసుని సమాదానపరుస్తున్నా..
ఇంతకన్నా ఏమీ తెలియచేయలేకున్నా .....

మనిషిగా చేరువైయావ్ ..
మనసుందని గుర్తించావ్ ..
మమతను పెంచావ్ ..
నీ ఆలోచనలో నిలిపివేసావ్ ..
మరపును దోచేసావ్ ..
ఇప్పుడు ఒంటరిగా వదిలేసావ్ ...

సిగ్గుతో ఎరుపెక్కిన చెక్కిళ్ళను అడుగు ..నీ మీద ప్రేమని ..
ఓర చూపుతో నిను వెతికే ఆ కన్నులను అడుగు ..నీ మీద ప్రేమని ..
గుండె చప్పుడులో ఉన్న లయను అడుగు ..నీ మీద ప్రేమని ..
నీ మనసుని అడుగు నాకు నీ మీద ఉన్నది ప్రేమేనా..అని ??

నిను తలచిన ప్రతి సారీ...
నా కనులు తడి కాక మానవా...
పెదవుల పై చిరునవ్వు చేరక మానదా...
హృదయం ఆనందం తో ఉపొంగదా...
ఒంటరితనం నా దరి చేరునా ...
నీ తలపుల ప్రపంచం లో నే ఉండగా ...

కనులకు కలతలాయే....
చెక్కిలికి చింతలాయే...

ముసి ముసి నవ్వులు మూగబోయే ...

నీ ఎడబాటుతో ఎండమావి గా మారిపోయే నా జీవితం ...

చీకటితో చెలిమి చేసాను ...నిను చేరువ చేసినందుకు...
వెన్నెలతో విన్నవించుకున్నాను ..నా భారం నీకు భావంగా తెలిసేటందుకు ...
సూర్యుడినే మరిచాను ...నీ తేజస్సులో వెలుగుని చూసినందుకు...
అబద్దాన్నే అందం అనుకున్నాను...నీ నోటి నుండి వెలువడినందుకు...
మంచినే మార్గంగా తలచాను ...నువ్వు నడచినందుకు ....

చిరునవ్వులు చిందిస్తూ ...
సెలయేటి సడులను పలికిస్తూ...
జగత్ జయానికి చేయి కలుపుతూ ...
నిజాయితీ ధైర్యాలను ఆయుధాలుగా చేస్తూ...
మాట నుండి పాట వరకు...
నడక నుండి నాట్యం వరకు ...
సామాన్యం నుండి సామ్రాజ్యం వరకు...
చైతన్యపరుస్తూ.. ఉత్తేజపరుస్తూ ...
స్పూర్థినిస్తూ .. ప్రోత్సహిస్తూ...
నవనాడుల్లో జీర్నించుకుపోఏలా...
అవరోధాలని అధిగమిస్తూ ...
మజిలీని చేరువరకు...
దశను నిర్దేశించు మార్గదర్శి 'చిరంజీవి'
మీ అభిలాశే మా లక్ష్యంగా ...
మీ నడతే మా నడవడికగా ...
మీ స్వమార్గమే మా సుమార్గంగా ...
మీ పరిపాలనలో భవిష్యత్తుని ఆకాంక్షిస్తూ...
మీ అభిమాని ...

ఆత్మీయ బంధమై పెనవేసుకున్నావ్ ...

తెలియని అనుభూతిని మనసుతో జత పరిచావ్ ..

జ్ఞాపకాల నిధిని నిక్షిప్తం చేసావ్ ..

అపేక్షనే అపురూపం గా అందించావ్ ..

ఇప్పుడు ఉపేక్షించేలా చేస్తున్నావ్ ..

మమతనే మనోబలం గా మర్చావ్ ..

మౌనమ్ గా ఉంటూ మదనపడేలా చేస్తున్నావ్..

నను వక్తగా మార్చడానికి నువ్వు శ్రోతవైనావ్ ...

నీ వాత్సల్యంతో వారధులు దాటి వచ్చలా చేస్తున్నావ్ ...

వేచి చూస్తున్నా..వేయి కన్నులతో నీ రాకకై ..

వేచి చూస్తున్నా..నీ నుంచి వచ్చే చిలిపి సందేశానికై..

వేచి చూస్తున్నా ..నీ పలకరింపుల పిలుపుకై ..

వేచి చూస్తున్నా ..నీ ప్రేమ జల్లులో తడిసిపోవాలని ..

వేచి చూస్తున్నా ..వేయి జన్మలకైనా ,

నా మది నిను చేరి మోక్షం పొందుతుందని ..

ఎన్ని యుగాలైనా గడచిపోని ..తర్వాతి యుగాంతంలోనైనా..

నా హృదయ వీణను మీటిన నాదంగా నన్ను చేరుతావని ...

............నీకై వేచి వుంటా

ఊహకి అందని రూపం నువ్వు ..

మాటల్లో చెప్పలేని తేయదనం నువ్వు ..

దరి చేరలేని దూరం నువ్వు ..

జ్ఞాపకాలలో దాగిన గుప్తా నిధి నువ్వు ..

కాలగమనం లో కరిగిపోని నేస్తం నువ్వు..

గెలుపులో సంతోషాన్ని ..

ఓటమిలో ఒదార్పుని ..

జీవితానికి అర్ధాన్ని

దుఃఖం లో ధైర్యాన్ని ..

మనలో వున్నా మరో మనిషిని ..

గుర్తించే వారే స్నేహితులు ...

....మరి అవుతారా నా నేస్తాలు

అమూల్యమైన నీ స్నేహాన్ని అమృతం లా అందించావు...

రాయిగా మారబోయే నా హ్రుదయాన్ని రమణీయంగా మార్చావు...

సంద్రం తో సంయుక్తం కాబోతున్న నన్ను సడలించావు ....

హరివిల్లుని హారంగా నా జీవిత కంఠం లో అలంకరించావు ...

నీకై నిరీక్షించే కొన్ని యుగాలు కుడా నిన్ను చూడగా

......ఓ క్షణాన్ని తలపించదా...

కాలం మంచు లా కరగదా నీ ఆలోచనలతో ...

నీకై ఆశ తో కాదు... నువ్వే ఆశయం గా జీవిస్తున్న ...

కలత చెందనీయకుండా ..కన్నీళ్లు పెట్టనీయకుండా ...

దూరం గా వుంటూ దరి చేరుతూ ..

మనసుకు హత్తుకుని ...మౌనమ్ తో సమాదానపరుస్తున్నావ్...

నువ్వు నువ్వుగా వుంటూ ..నన్ను నన్నుగా వుండమంటూ ...

అనుభవం తో అంతరార్థం తెలియచేస్తున్నావ్ ...

నీకు నువ్వే సాటి అని చెప్పకనే చెబుతున్నావ్....

ఆశపడ్డానని అలుసైపోయానా ...

ఆరాధన అనేది అర్ధం లేనిదా...

ఊసులు ఊరడింపులు ఊరికేనా ...

నిస్సహాయతను నీరసంగా భావించావా ...

నివురుగప్పిన నిజాలతో నిగ్రహం చుపుతున్నావా ..

ప్రకృతి ఒడిలోనుంచి పావురంలా ఎగిరిపోతావా ..

గతానికి గాడంగా ..ప్రస్తుతానికి ప్రణయం గా ..

భవిష్యత్తుకి భారం గా భావిస్తున్నావా ...

ప్రేమించబడినా ...మోసగింపబడినా ...

ప్రాణాలు విడిచినా అది నీ చేతుల్లోనే ప్రేమా...

నిన్న ఒక జ్ఞాపకం ...

నేడు ఒక ఆరాటం....

రేపు ఒక ఆశ...

కాలానికి అతీతం... మనసుని పెనవేసే బంధం ...

ఎన్ని సముద్రాలు దాటి వెళ్ళినా..

దూరాన్ని దాటి నీ తీరం చేరుతా ...

ఆకాశమే హద్దుగా నా అభిమానాన్ని చాటుతా...

విశాలమైన విశ్వం లో ..విస్మయంతో నిను వెతుకుతా ...

నా ప్రశ్నకి బదులు నీవని..

నా ఆటకి గెలుపు నీవని...

నా జీవితానికి అర్ధం నీవని...తెలియచేస్తా....

ప్రేమించమని అడగలేదు...ప్రేమను చూపిస్తున్నా...

అర్ధం చేసుకోమనడం లేదు..అపార్ధం చేసుకోవద్దు అంటున్నా...

గుర్తుంచుకోమని అనడం లేదు ...గుర్తిస్తావని ఆశిస్తున్నా....

సమాధానం కోసం వేచి లేను ...సర్వం నీవని చెప్తున్నా ...

నీ ఇష్టాన్ని గౌరవిస్తున్న...అది స్పష్టం చేస్తావనుకుంటున్న....

తీరం తెలియని పయనం నా మనసు చేసే ప్రయాణం....

కలిసింది ఓ జడధారి మనసుని ...

నిర్దేశించుకుంది తన గమ్యాన్ని...

మొదలు పెట్టింది అన్వేషనని...

తెలుసుకుంది చెంతనే వున్నా అది చేరువవలేని దూరమని...

వేచి ఉంది ఆ జడధారి చలనానికై

కనులతో చూడలేని అందం...

నవ్వు కే అందని ఆనందం...

మనసుకే తెలియని మౌనమ్...

నిజం లా కనిపించే అందమైన అబద్దం...

అనుభవిస్తే కానీ అర్ధం కానీ అనుభూతి ....

...........ఇదేనా మరి పేరు మార్చుకున్న స్నేహమంటే..???

గుండెలపై నిలుపుకోలేను ...గుండె లోతుల్లోనుంచి తుడపలేను..

మాటలు కలుపలేను..కలిపి నిలువలేను...

తలచకుండా వుండలేను ..ఆ తలపును విడువలేను..

అందం తో ఆకట్టుకోలేను..ఆరాధించకుండా వుండలేను...

ప్రేమిస్తున్నానని చెప్పలేను..ఆ ప్రేమను దాచలేను..

నాలో నాకే తెలియని సంఘర్షణ..అది నీకై నా నిరీక్షణ..

నా హృదయ స్పందన నీకు తెలిసేది ఎన్నడో...

నీ ప్రతిస్పందన నను తాకేది ఎన్నడో...

సంధ్యవేళలో ...సాగర తీరం లో ...

ఉరకలేస్తున్న అలలతో పరుగులు తీయనా..

అస్తమిస్తున్న సూర్యుని కిరణాలలో నుని వెచ్చనిహాయిని ఆస్వాధించనా...

అంతకుమించి నీ సరసన చేరి ఆ తలపును నీలో చూడనా...

ఏమనిచెప్పను... ఓ నా ప్రియ నేస్తమా...

నన్ను నీలో చూసుకునే క్షణం కోసం వేచిఉన్న నే చెలిమికి నే అమృత హస్తం అందించవా ...

చీకటిలో చిరుదీపం నీ రూపం.....

వెన్నెలలో పరవశం నీ చిరుమందహాసం .....

వేకువలో తొలి కిరణం నీ స్నేహం ....

సందె వేళలో నీ హస్తం నా నేస్తం ...